Ruuds voltooide jacht op V&D-pronkstukken
Trotse nieuwe eigenaar van de V&D-letters
Stapels boeken, foto’s en folders. Loeigrote vlaggen en een paneel uit het damestoilet. De V&D-collectie van Ruud de Bruin was al behoorlijk bijzonder, maar sinds kort is deze volmaakt. In de tuin van de Nulander staan namelijk de V, de & en de D die aan de gevel van het oude warenhuis in Oss hingen.
Ruud verzamelt deze items, omdat hij bijna 42 jaar (!) voor de Oer-Hollandse keten in de Bossche vestiging heeft gewerkt. Met ziel en zaligheid, waardoor het bedrijf een belangrijk onderdeel van zijn leven is geworden. Dit is het verhaal van een markante man met het hart op de tong, die barst van de anekdotes en die speciale data nóóit vergeet.
1974: de eerste werkdag
Als student vulde Ruud via een uitzendbureau vakken in de supermarkt van de V&D. Dit beviel hem zo goed, dat hij als seizoenshulp wilde blijven. Maar dan op de kampeerafdeling. “Op 27 mei 1974 had ik mijn eerste werkdag”, blikt hij terug. “Ik weet het nog goed, dit was op een maandag. Daarna maakte ik al snel kennis met de kick van het verkopen. Een heerlijk gevoel. Het salesvak lag me ook wel; niet voor niets kreeg ik op 1 september van hetzelfde jaar een vaste aanstelling.”
1989: liefde
In de zomer van 1988 – als Ruud al op verschillende afdelingen werkzaam is geweest – verscheen een vrouwelijke vakantiekracht op de sportsectie, zíjn afdeling. Wat denk je dat ie deed? “Ik liet haar het tapijt stofzuigen”, grinnikt de geboren Gouwenaar. “Ze heeft toen tegen haar leidinggevende gezegd dat ze ‘hier nooit meer naartoe wilde’. Toch bloeide er later wat tussen ons op. Of beter gezegd: Irene versierde me. O, haar tactiek werkte hoor, want op 25 januari 1989 kregen we officieel verkering.”
Trotse eigenaar van de V&D-letters
2008: …
“We waren dolgelukkig samen”, vertelt Ruud verder. “Irene is na haar zomerbaantje bij de V&D in een drukkerij gaan werken. Als we samen vrij waren, gingen we vaak een paar uurtjes winkelen in Den Bosch of in Oss. En dan eindigden we met een kopje koffie bij de V&D.” Dit tafereel bleef zich herhalen, totdat Irene de diagnose kanker kreeg. Op 3 juni 2008 is ze aan deze ziekte overleden. “Slechts veertig jaar oud. Ze was de liefde van mijn leven…”
2015: geen record
Ruud, op zijn werk liefkozend Rudy genoemd, bleef loyaal aan V&D. Ook omdat hij tijdens het ziekbed van Irene vijf weken aan haar zijde in het ziekenhuis mocht blijven. Zonder dat hij hier vrije dagen voor moest inleveren. “Ik wilde doorgaan tot mijn pensioen”, aldus de Nulander. “Ik dacht niet eens aan ander werk. Bovendien wilde ik het record van 48 dienstjaren uit de boeken werken. Zover is het helaas niet gekomen, want op 31 december 2015 zijn we failliet gegaan.”
2021: een belletje naar de gemeente
De V&D-familie viel uit elkaar, maar Ruud hield nog contact met enkele oud-collega’s – en ook medeverzamelaars van V&D-attributen. En hij had hun dit voorjaar wat moois te vertellen. Ruud: “Toen ik van de sloop van het pand hoorde, heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik heb de gemeente gebeld met de vraag of ik de letters mocht hebben. Tot mijn grote blijdschap kreeg ik een paar weken later een telefoontje met het verlossende woord: ja! Op 28 april was mijn jacht op V&D-pronkstukken eindelijk voltooid; het logo verhuisde van de gevel naar m’n tuin.”
31 mei 2021
Binnenkort heeft Ruud een extra datum om nooit meer te vergeten, want op 31 mei 2021 worden de gevelletters aan de schutting in z’n achtertuin geïnstalleerd. Lichtknop om, en schitteren maar. “Ik kan niet wachten!”, sluit hij af.
